Zorganizowanie uzbrojenia dla koterii. Niemałe, żeby nie powiedzieć ambitne, przedsięwzięcie. Serket miała świadomość trudności, z jakimi miało przyjść jej się zmagać przygotowując militarne zaplecze dla swoich sprzymierzeńców. Miała jakiś pomysł co do tego jak i gdzie szukać, to prawda. Problem jednak leżał w tym w rozmiarze jej sieci kontaktów, czy raczej brak takowej. Z dwójki ghuli, nieumarła mogła tak naprawdę liczyć tylko na swoją przedsiębiorczą recepcjonistkę oraz własne umiejętności. Zachowanie ostrożności i pozorów w trakcie poszukiwań było, rzecz jasna, bardzo ważne. Szukając poważnego handlarza nie można było się nazbyt afiszować. Istotna była subtelność w komunikacji z półświatkiem, który chciał uniknąć kontaktu ze stróżami prawa tak samo, jak Setytka. Bez posiadania kontaktów pośród ludzi, którzy mogliby pogadać z odpowiednimi osobami, by zapoznać z nimi nieumarłą, ta musiała polegać na własnych zdolnościach komunikacji.
Jamila względnie poradziła sobie ze swoim zadaniem. Względnie, ponieważ nie mogła pochwalić się nadzwyczajnymi wynikami swoich poszukiwań. Mężczyzna, z którym udało jej się skontaktować, był małym handlarzem. Co prawda punkt wyżej ponad kategorię ulicznego cwaniaka w przydługim płaszczu, ale wciąż nie było to czymś, co mogło zadowolić Setytkę, która w tym samym czasie starała się znaleźć kontakt w sieci, a konkretniej tej mroczniejszej, zakazanej stronie internetu, gdzie uprawiano szemrane interesy pod radarem.
Spędziła dość dużo czasu, wpatrując się w ekran komputera, i gdy irytacja zaczęła narastać i wiara w znalezienie handlarza bronią malała, Serket natrafiła na pomniejszego sprzedawcę, który był w posiadaniu cokolwiek skromnego arsenału, ale możliwe, że wystarczającego, by uzbroić te niecałe pół tuzina Spokrewnionych. W obliczu braku innych opcji po już i tak zbyt długim czasie spędzonym na szperaniu w darknecie, nieumarła umówiła się na spotkanie z amatorskim handlarzem, chcąc przynajmniej zobaczyć, czy ma coś wartego uwagi.
Miejscem spotkania był ciemny kąt na parkingu pod jednym z pomniejszych budynków w centrum. Pod uszkodzoną, nie rzucającą światła latarnią, stał zaparkowany biały van, który na pierwszy rzut oka wyglądał całkiem niepozornie, jakby był tam zostawiony na pastwę losu i efektów pogodowych jakiś czas temu. Gdy wampirzyca zbliżyła się do pojazdu, zauważyła, że za kierownicą siedzi brodacz w czapce bez daszka, lekkiej kurtce i skórzanych rękawiczkach. Facet upewniwszy się, że przyszła jego klientka, a nie jakiś przybłęda, albo co gorsza, glina, zabrał kobietę na tył i otworzył drzwi, odkrywając kilka skrzynek z bronią.
Wybór nie był oczywiście zbyt duży. Popularne pistolety samopowtarzalne i maszynowe o kalibrze 9mm, parę rewolwerów kalibru .38, dwururka oraz jednostrzałowy karabin. Pościerane numery seryjne były oczywiście dużą zaletą. Serket miała przed sobą możliwość kupienia małych, popularnych, acz niemożliwych do zidentyfikowania pukawek oraz skromnego zapasu amunicji do nich. Z pewnością było to dość do uzbrojenia garstki wampirów, ale na pewno nie na tyle, by można było brać udział w otwartym konflikcie zbrojnym przeciwko przeważającym siłom wroga.

Jakkolwiek mało zachwycające były wyniki poszukiwań, tak był to dopiero początek. Z czasem zapewne była szansa zyskać dostęp do bardziej poważnych graczy na tej mrocznej arenie, ale budowa takich kontaktów wymagała czasu. Póki co, Spokrewniona mogła co najwyżej zrobić użytek z tego, co znalazła. Lepsze było to, niż powrót do koterii z pustymi rękoma. Kilka małych pukawek powinno w końcu wystarczyć na początek, a później martwić się o rozbudowanie zbrojowni.
Mężczyzna słuchając Serket zaczął wyglądać na nieco podejrzliwego. Zmarszczone brwi i niepewny grymas na twarzy zdradzały, że coś mu nie pasowało.
Chwila chwila. Nie jechałem tutaj po nic. Albo kupujesz teraz, albo niech twój klient szuka kogo innego. — Krzywe spojrzenie i zagryzione zęby jasno pokazywały niecierpliwość śmiertelnika.
A jeśli chcesz kupić hurtowo wszystko co tu mam, to musisz już wyłożyć na stół trochę kasy. — Padła konkretna liczba. Setytka chcąc nabyć całe wyposażenie z białego vana, musiała pogodzić się z wydaniem wszystkiego, co akurat miała przy sobie, a konkretniej całej forsy, która znajdowała się w jej samochodzie, którym i tak musiałaby podjechać, gdyby miała się zgodzić. Brodacz podwinął rękaw kurtki i spojrzał na zegarek.
To dobijamy targu, czy jak? Bo jak nie, to czeka na mnie kolejny klient. — Gest dobrej woli, to jest, pokazanie się jako poważny kupiec z kasą, mogło potencjalnie zaowocować, czy w bliższej czy dalszej przyszłości, nawiązaniem kontaktu z większymi sprzedawcami, a co za tym idzie, okazją do nabycia pożądanego uzbrojenia. Jednakże zaistnienie na rynku, nawet jako kupiec, wymagało cierpliwości i walizki pełnej forsy. Przynajmniej tak podpowiadała logika. Nie było przy tym pewności, że ten nieznajomy pomoże Spokrewionej. Czy było więc warto? Nie sposób było ocenić bez znajomości tego rynku, czy ogólnie tematyki finansów.

Rzeczywistym problemem, który powstrzymywał Setytkę przed bardziej agresywnym działaniem, był fakt, iż nie miała żadnej karty przetargowej. To ona szukała handlarza, to ona potrzebowała jego, a nie na odwrót. To sprawiało, że śmiertelnik, mimo niższej pozycji w łańcuchu pokarmowym, miał, przynajmniej chwilowo, przewagę nad nieumarłą i to on rozdawał karty.
Na cichą groźbę ze strony Spokrewnionej, facet pokręcił głową, ukazując nieco znużony uśmiech, po czym wyciągnął paczkę papierosów, odpalił jednego i wycisnął do ust. Chyba nie pierwszy raz miał do czynienia z takimi próbami, albo po prostu nie traktował kobiety zbyt poważnie.
Albo masz jaja, albo jesteś niespełna rozumu. — Skwitował krótko, rzucając słownie monetą, gdzie z jednej strony był komplement, a z drugiej obelga, zależnie jak na to spojrzeć.
No dobra, ale jeśli ten twój gość to taki ważniak, to gdzie on jest? — Począł rozglądać się za plecami kobiety rozkładając ramiona.
Połowa mówisz? Spoko, niech będzie. Ale co ty u licha masz z tym portem? Zaczynasz mi trochę zajeżdżać gliną, wiesz. — Podejrzliwość śmiertelnika zaczynała się nasilać. Próba nie tyle samego kierowania rozmową, co ustalanie zasad przy pierwszym spotkaniu z handlarzem tuż po rzuceniu w jego kierunku groźbą, nie spotkało się ze zbyt pozytywnym odbiorem. Mogło się wydawać, że kolejne słowa nieumarłej miały potencjał zaważyć o tym, czy do transakcji rzeczywiście dojdzie, czy facet się wycofa, widząc kobietę jako zagrożenie dla swojego interesu, ze schowaną gdzieś odznaką, czy też podsłuchem. Nikt nie chciałby być zamknięty za nielegalny handel niemożliwą do śledzenia z racji braku numeru seryjnego bronią palną.

Mysz prężąca się przed kotem. Tym był amatorski handlarz dla Serket. Niczym więcej. Mężczyzna żył, oddychał i był w jednym kawałku tylko dlatego, że miał to, czego Spokrewniona w tej chwili potrzebowała i nie miała na ten moment innych alternatyw. Cóż, jeśli Set rzeczywiście testował kobietę, to robił to w sposób uderzający w jej dumę i naturę drapieżnika. Ale kim była ona, by kwestionować wolę swego boga. Widać tak właśnie miało być.
Obydwa, co? Jestem skłonny w to uwierzyć. Heh. — Odpowiedział zaciągając się papierosem i wypuszczając z ust i nosa chmurę trującego dymu.
Gość zlustrował to, co miał okazję obejrzeć pod płaszczem kobiety, subtelnie kiwając głową i unosząc brwi w pewnym geście aprobaty i zadowolenia, choć wyglądało na to, że pewnie bardziej z widoku sylwetki, aniżeli braku odznaki.
Taa, spoko. Cokolwiek powiesz. Pokaż kasę i możemy dobić targu. Nie ma sensu marnować więcej czasu. — Nie skomentował już uwag kobiety, najwyraźniej znudzony i w pośpiechu, by ruszyć dalej i sprzedać resztę pukawek innym klientom. Serket pozostało w tej chwili jedynie okazanie gotówki i wymienienie jej na uzbrojenie.

Obecnie oferowany arsenał nie zadziwiał, ani nie zadowalał. W starciu ze śmiertelnikami ta broń mogła być całkiem użyteczna, ale jeśli miałoby przyjść do bezpośredniego konfliktu z wampirami Sabbatu, to byłyby to co najwyżej średnio groźne straszaki, a i też niekoniecznie. Obecność Jima mogłaby pomóc w uzyskaniu bardziej konkretnego sprzętu, mogącego wyrządzić nieco więcej krzywdy. Na to jednak miała dopiero przyjść pora.
Brodacz paląc swojego peta poczekał na kobietę w cieniu swojego wozu, obserwując bacznie otoczenie. Ostrożność była konieczna. W każdej chwili interes mógł przerwać jakiś niebieski pajac z odznaką, będący akurat w złym miejscu, w złym czasie. Póki co się na takie atrakcje nie zapowiadało, ale trzeba było mieć to na uwadze.
Gdy Serket zajechała autem wystarczająco blisko, można było domknąć transakcję. Śmiertelnik przeliczył pieniądze, jakie pokazała mu kobieta i sygnalizująco pokiwał głową. Kasa była na stole co do dolara. Wkrótce Setytka otrzymała skrzynki z bronią i amunicją. Pistolety, rewolery i dwururka, a także naboje do tych broni, trafiły w posiadanie Spokrewnionej.
Będziemy w kontakcie. — Facet rzucił na odchodne, dopalając papierosa, a następnie puszczając go na ziemię, przydeptując i wsiadając za kierownicę vana. Wkrótce biały pojazd zniknął za rogiem.
Na horyzoncie nie było widać żadnych kłopotów, to też nieumarła również mogła spokojnie opuścić to miejsce. Przyszła po to, co chciała, dostała to i mogła liczyć na więcej, a przynajmniej tyle można było wywnioskować z pożegnalnych słów handlarza.