Telefon zabrzęczał w kieszeni wampira. Zack odpisał, że będzie na miejscu. Był słownym osobnikiem, więc nie było wątpliwości, że pojawi się na czas. Można było ruszyć na spacer. W trakcie drogi analizował swoją egzystencję, brak więzi ze śmiertelnikami, które było szczęściem w nieszczęściu. Każde potknięcie mogło być wykorzystane przeciwko nieumarłemu w takiej sytuacji, w jakiej znajdował się David, tak więc brak takowych elementów mogących potencjalnie zagrozić Maskaradzie był zdecydowanym ułatwieniem. Ta samotnia nie mogła jednak trwać w przypadku relacji ze Spokrewnionymi. Brak sprzymierzeńców sam w sobie był niemalże równie śmiertelnym wrogiem, co Sabbat.
Zbliżając się do celu, cienkokrwisty przybrał nieco żywsze barwy, spalając odrobinę swojej vitae (-1PK). Z oddali widział już Zacharego, siedzącego na schodku i klikającego coś w swoim telefonie. Bezklanowcy przywitali się i ruszyli do góry, gdzie czekał apartament i pani Palmer.
Zapukawszy do drzwi, otworzyła im sympatyczna, mająca nieco ponad trzydzieści lat, średniego wzrostu kobieta o związanych, kasztanowych włosach, ubrana w wiśniowy żakiet i spódnicę do kolan. Po wymianie uprzejmości przez wszystkich trzech uczestników, można było przejść do oględzin mieszkania.
Było ono podobnej wielkości co apartament Adamsa, z tym że przestrzeń salonu była większa, kosztem jednak ilości pomieszczeń, bo oprócz kuchni, będącej częściowo połączonej z salonem, oraz łazienki, znajdował się tam jeden pokój służący jako sypialnia. Całość charakteryzowała się czystymi, białymi ścianami, wyłożoną drewnianymi panelami podłogą przykrytą dywanem, a także, co szczególnie istotne było dla Pariasa, na oknach były zamontowane rolety. Salon zawierał w sobie ciąg drewnianych szafek, które kolorystycznie współgrały z podłożem, zawierał niski stolik do kawy stojący obok kanapy.
Przeciętne, czyste mieszkanie, które nie miało w sobie nic, czym by szczególnie odrzucało.

Obejrzywszy całe mieszkanie, Zack stwierdził, że nie jest złe, ale nie był pewien, czy było warte swojej ceny. Chciał wpierw zobaczyć piwnicę i widzieć, czy było tam miejsce na serwerownię, którą mieli we dwójkę tam zbudować.
W międzyczasie, podczas rozmowy z panią Palmer, coś ją widocznie rozdrażniło. Któryś z komentarzy Adamsa skutkował oburzeniem kobiety i dopiero po chwili, w drodze do piwnicy, napięta atmosfera trochę się rozluźniła. Próby Pariasa okazały się mieć efekt odwrotny do zamierzonego.
Docierając na sam dół, do serii pomieszczeń piwnicznych, dało się poczuć odrobinę ciasnoty. Gdy Susan, z wciąż nieszczególnie zadowolonym wyrazem twarzy, zapaliła światło i otwarła drzwi do pomieszczenia, które wchodziło w zestaw z mieszkaniem, oczom wampirów ukazała się nieduża przestrzeń, niecałe dwa metry na niecałe trzy, w pomieszczeniu o szarych ścianach, pod którymi stały puste, metalowe regały. Na samym końcu, na górze, widniało niewielkie okienko.
Zachary stwierdził, że to powinno wystarczyć na początek.

Oceniwszy rozmiar i stan piwnicy, Adams wiedział, że nie zbuduje tam na pewno nic dużego. Oczywiście, było miejsce na krótki rząd szaf teleinformatycznych, ale trzeba było też pomyśleć o odpowiedniej klimatyzacji, systemie przeciwpożarowym, odpowiednich zasilaczach, systemie detekcji dymu, i tak dalej. Teoretycznie dałoby się tam upchnąć na upartego te rzeczy w jakiejś małej skali, ale tak naprawdę najlepszą opcją startową byłby garaż domu jednorodzinnego, albo jakaś mała przestrzeń magazynowa. Wszystko to jednak wychodziło ponad koszta tego lokum i piwnicy, co mogło się okazać ponad możliwości finansowe dwójki bezklanowców dumających teraz nad sensem tej, co najmniej półrocznej, inwestycji. Ciężka decyzja, ciężka.

Istniały opcje. Ta była rezultatem bardzo krótkich poszukiwań podczas jednego spaceru. Chcąc zrealizować swoje plany w odpowiedniej skali, cienkusz wiedział, że musiał poświęcić więcej czasu na zbadanie rynku.
Gdy nawiązano do tematu wynajmu we dwójkę, kobieta zdawała się nie być pewna tego pomysłu, zwracając uwagę na to, że mieszkanie zawierało wyłącznie jedną sypialnie i jedno łóżko, a oni obydwoje byli przecięż mężczyznami. Dumała trochę, krzywiąc się nieco, ale ostatecznie stwierdziła, że póki mieszkanie pozostanie zadbane i czyste, a sąsiedzi nie będą się skarżyć na hałas, ani żadne bezeceństwa, to nie powinno być z tym problemu.

Mieszkanie oraz piwnica były w dobrym stanie. Czyste, wysprzątane i zadbane. Był to jednak co najwyżej średniak, który niczym specjalnym się nie wyróżniał, a za którego cenę możnaby prawdopodobnie znaleźć coś nieco bardziej gustownego i może nieco lepiej wyposażonego. Rozmiar piwnicy nie pozwalał co prawda na rozbudowę sieci w przyszłości, ale była wystarczająca na dany moment. Pomijając skromny rozmiar przestrzeni piwnicznej oraz brak dodatkowych pomieszczeń w samym mieszkaniu, nie było raczej powodów do narzekania. Mała ilość mebli mogła być plusem lub minusem, zależnie od preferencji lokatora. Negocjować można oczywiście było próbować, pytanie tylko, czy to dobry pomysł.

Oględziny dobiegały końca. Po sprawdzeniu lokalu oraz powiązanej z nim piwnicy, czas było się powoli pożegnać, zwłaszcza że rozmowa nie przebiegła dokładnie tak kolorowo, jakby chciał tego Adams. Zack się zgadzał z tą postawą i również nie drążył. Nie było powodu, by dłuzej męczyć panią Palmer, która chyba miała już na dzisiaj dość. Dwójka wampirów pożegnała się z kobietą, udając się do najbliżej znajdującego się lokalu, zasiadając gdzieś pod ścianą, z dala od ludzi.
Nawet spoko miejscówka. Co prawda bardziej nadaje się do pomieszkiwania, niż na serwerownię, ale na początek może być. Później najwyżej by się przeniosło do czegoś większego, jak by już była kasa. — Dorsey skomentował użyteczność lokalu i zaproponował rozwiązanie na później.
Ale kobieta miała chyba gorszy dzień, bo wyglądała na rozdrażnioną. — Nie dało się nie zauważyć postawy Susan Palmer, która bardzo szybko stała się bardzo sceptyczna i mocno na nie, co było całkowitym przeciwieństwem tego, do czego dążył David. Ostatecznie oferta jednak pozostała wciąż na stole i można było mieć nadzieję, że cena po tym wszystkim nie wzrośnie.
Co myślisz ogólnie? Chcesz pieniądze w ten lokal ładować, czy raczej poszukasz czegoś innego? — Przyglądał się chłopakowi zaciekawiony tym, co za chwilę powie. Cienkusz musiał zastanowić się, czy było to coś wartego inwestowania pieniędzy na minimalnie pół roku, czy nie lepiej było poszukać jakiegoś garażu, lub cokolwiek o przestrzeni zapewniającej potencjał na rozbudowę sieci.

No w sumie to byloby spoko. Przydałoby się trochę przestrzeni i spokoju. Ale to jak chcesz to zrobić? Razem byśmy mieli tam pomieszkiwać? Trochę za mało tam pomieszczeń do tego. — Z jednej strony był zainteresowany, z drugiej zwrócił uwagę na brak bezpiecznych miejsc do spania dla drugiego lokatora.
No myślę, że mogę zainwestować. I pewnie, jestem z tobą. To znacznie lepszy plan, niż siedzenie na tamtym kwadracie z resztą tych smutnych ryjów i czekanie na newsy od Caleba. — Miód na uszy Davida. Zack gotów był włożyć swoją część gotówki w ten lokal, a także wesprzeć młodego nieumarłego w jego planach.
Rozglądając się po barze, wzrok Adamsa na moment utkwił na około trzydziestoletnim, groźnie wyglądającym jegomościu w rozpiętej bluzie z kapturem, o delikatnej muskulaturze, z krótkimi, ciemnymi włosami i parotygodniowym zaroście. Zdawał się wpatrywać w Zacharego, popijając stojące przed nim piwo. W pewnym momencie okularnik zauważył na kogo spogląda David.
...nosz cholera, co on tutaj robi… — Mruknął pod nosem, jakby do siebie.
Znam tego typa. Mam z nim coś do załatwienia i zupełnie o tym zapomniałem. Będę musiał się do niego potem odezwać zanim się wkurzy. — Świat jest mały. Kimkolwiek był śmiertelnik lustrujący Zacharego, ten się go tutaj nie spodziewał. Ah, los bywa przewrotny. Czasami można spotkać ludzi, których chciałoby się unikać…

Mając świadomość, iż apartament posiadał wyłącznie jedno, stosunkowo bezpieczne, pomieszczenie które mogło służyć za sypialnię, stanowiąc pewną dodatkową barierę przed światem zewnętrznym, w tym również światłem słonecznym, można było zapewne zrozumieć wątpliwości Zacharego.
Taka opcja mi pasuje. A ty sobie tam poradzisz? Masz dobre schronienie? — Dociekał z pewną troską, nie chcąc chyba zostawiać swojego współpracownika na lodzie.
Bo tak jest. — Odparł twierdząco, poprawiając swoje okulary.
Wykonuję różne roboty typu ogarnianie zabezpieczeń, hakowanie, i tak dalej. No i ten gość mi zlecił jedną taką brudniejszą robotę, a ja, myśląc że sobie poradzę bez problemu, zgodziłem się, wziąłem zaliczkę i… utknąłem. Robota okazała się trochę trudniejsza, a zegar tyka i gość się niecierpliwi. — Wzruszył ramionami w geście bezradności. Porwał się z motyką na słońce i napotkał problemy. No, może nie było aż tak dramatycznie, co jednak nie zmieniało faktu, że ktoś Dorseyowi zapłacił, a ten nie dawał rady ogarnąć tematu.
Ale spoko, dam radę. Jestem bliski rozpracowania systemu, więc długo mi facet nie będzie wisieć nad karkiem. — Stwierdził, bardziej jednak chyba pocieszając siebie, aniżeli zapewniając Davida.

Młody wampir wiedział na co się porywa. Na szczęście nie był skazany na pokrywanie kosztów wyłącznie z własnej kieszeni, jako iż okularnik zadeklarował się, że połowa zostanie opłacona przez niego.
We dwoje jakoś to ogarniemy. Ty masz jakieś przychody, ja mam swoje, więc nie powinno być tragedii. — Odparł z uśmiechem, zapewniając bratniego cienkusza o możliwościach, jakie mieli za sprawą tej współpracy.
W sumie no, jeśli masz czas i chęci to znacznie by to ułatwiło robotę. Tyle że musimy zgadać się online, bo to musi być skoordynowane działanie. Inaczej się to nie uda. — Dwójka bezklanowców utrzymywała ze sobą kontakt za pośrednictwem sieci, w końcu niejednokrotnie brali udział w gamingowych sesjach online, to też nie powinno być to problemem. Wystarczyło umówić się na konkretną noc i godzinę, tak jak w przypadku gry.

Hakowanie w trybie kooperacyjnym przez sieć zapowiadało się nieźle. Dorsey podciągnął nieznacznie kącik ust w reakcji na słowa Davida, który zapewnił okularnika, że wesprze go przy jego robocie. Tymczasem, spotkanie powoli dobiegało końca. Pozostawała tylko jedna rzecz.
Jasne. Ogarnijmy to jak najszybciej. Będzie można zacząć coś działać w tej piwnicy. — Nie było żadnych wątpliwości. Można było domknąć temat wynajmu i zacząć realizować plany założenia serwerowni.