Długo zbierała się na decyzję o tych odwiedzinach. Zarówno bardzo czekała na ten d zień jak i bała się go. Ale sytuacja ciążyła jej na sercu coraz mocniej i mocniej. Zwłaszcza w tych ciężkich, niepewnych nocach. Czuła, że powinna, że jeśli nie teraz, to być może nigdy już nie będzie okazji. Nie widziała ojca od lat, od chwili gdy ją z domu zabierała karetka, a jego radiowóz.
Nie wiedziała czego się spodziewać, nie wiedziała jak sama zareaguje, jak on zareaguje, ale musiała.
Ubrana raczej swobodnie, w jeansy, kremowy sweter i czarną, skórzaną ramoneskę, załatwiwszy wcześniej niezbędne formalności, wsiadła do auta, by odwiedzić więzienie. Wybrała się tam stosunkowo wcześnie jak na wampirze standardy, ale wyjścia nie było, po nocach jej nigdzie przecież nie wpuszczą.
Na miejscu zaparkowała, ze sobą wzięła jedynie kluczyki i portfel z dokumentami, by w King County bez zbędnych problemów czy niedogodności przejść niezbędne procedury.
Starała się grzecznie uśmiechać, trochę speszona i niepewna, ignorując zaciekawione spojrzenia pracowników i strażników, gdy to panna Snow po raz pierwszy w historii pokazała się na odwiedzinach, by zaszczycić osadzonego ojca swoją obecnością.
Nie wdając się zbytnio w rozmowy, pozwoliła przeprowadzić się przez wszystkie formalności i procedury, by mogła udać się na salę odwiedzin... do kabiny z szybą i telefonem... czy w jakiekolwiek inne miejsce ją zaprowadzą. W zasadzie to nie wiedziała już teraz czego się spodziewać, jak to wygląda... nigdy wcześniej tu nie była... chyba jedyna z rodzeństwa jeszcze nie odwiedziła ojca.
Re: Zza krat
#2
Minęło sporo czasu, odkąd Chloe Snow widziała swojego ojca pijaka, awanturnika i kata. Lata mogły zdawać się wiecznością. Nie była zobligowana do tego, by odnawiać z nim kontakt, ani dbać o jego los. Była teraz kimś… czymś innym. A jednak… A jednak jej człowieczeństwo, jej wspomnienia i więź z rodziną ciągnęły ją do dawnych bliskich, a nie zostało ich wielu.
Ostatecznie jednak, nieumarła zebrała się w sobie i przygotowała się na spotkanie z człowiekiem, który zarówno dał jej życie, ale również je zniszczył. Skromnie ubrana, wyposażona w dokumenty, ruszyła na miejsce najwcześniej, jak była w stanie, a więc koło ósmej wieczorem, kiedy było już ciemno.
Docierając na miejsce, a była jako gość w więzieniu po raz pierwszy w swojej egzystencji, spotkała się niestety z pewnymi trudnościami, choć nie niemożliwymi do obejścia. Jak dowiedziała się od strażników tam pracujących, godziny wizyt miały miejsce w godzinach porannych i popołudniowych. Nie było możliwości zobaczyć się z więźniem po zmroku. Przynajmniej nie było to możliwe dla przeciętnego zjadacza chleba, który nie miał odpowiednich kontaktów.
Chloe była jednak Ventrue, to też teoretycznie miała nieco szersze możliwości. Nie było wątpliwości, że któryś z Arystokratów miał moc sprawczą, by móc zaaranżować wizytę z ojcem Chloe w godzinach wieczornych. Jeśli ktoś miał wskazać jej drogę we właściwym kierunku, to nie było bardziej zaufanego wampira od Joshuy Huntera, który był jednym z powodów, dla których neonatka w ogóle miała szansę na egzystencję, a co więcej, również miejsce pośród Rodziny.