Randy odetchnął. Tak, odetchnął. Wydał z siebie to nic nie znaczące, tak głęboko zakorzenione w podświadomości, wzięcie powietrza w gardziel i jego wypuszczenie. Trochę mu się pole zawęziło po wstępnej selekcji, Nosferacka brać jak zwykle się spisała. White lubił swój klan za to wspaniałe wsparcie. Chętnie się odwdzięczy.

Trudno już orzec co sprawiło, że nagły arak mocarnego Dorsza, ale wspomniana ryba zakotwiczyła się mocno w psychice Nosferatu. Spotkania z Yvonne już nie będą takie same. Profilaktycznie, White napisał no współklanowiczów z Massachussets, czy mogą im opowiedzieć jakieś dziwne historie z przeszłości. Może jakieś tajemnicze plagi? Wszystko, co miało związek z ewentualną księgą lub z postacią Toreadora.

Z zamyślenia wyrwało go pukanie. White przekazał Van Dame, żeby był w pogotowiu. Otwarł drzwi. Mits. Nosferatu odwołał alarm u swojego Ghula. Mits nie jest obiadem.

Zaprosił współklanowicza do środka.
- Cześć, przystojaniaku. Jak sobie radziłeś? Trochę się nie widzieliśmy.
Przekroczył bydlę i wskazał na chłopca na krześle.
- Napij się jak chcesz, tylko nie do zera, bo ghula majstruję.
Ujął uszkodzony telefon i pokazał Mitsowi.
- Szukam pewnej księgi związanej z magicznym abrakadabra. Ten chłopak może mnie zaprowadzić do kogoś, kto może coś wiedzieć więcej w tej materii. Problemem jest jego zjebany telefon. Jesteś w stanie pomóc? Kwiatuszek nie odpisuje, a wysłałem Wam obu sms.

Mits stał przez dłuższą chwile w milczeniu. W sumie to zawsze tak robił, bo wiecie, nie był w stanie mówić.
Przez moment był całkiem zainteresowany Van Dammem, ale ostatecznie jego oczy skierowały się na postać biednego chłopaka, którego ten potwór musiał akurat wybrać na swoją ofiare. Mitsowi bylo cholernie szkoda człowieka, ale w tej chwili nie mógł nic wiecej dla niego zrobić. Jeszcze nie teraz.

Oszczędnym gestem zarówno powitał Randiego, jak i odmówił "poczęstunku". Najchętniej to by chłopaka odstawił do domu, póki jeszcze dało się to jakoś zrobić bez wplątywania go w ten cholerny syf, jakim był prawdziwy i ponury świat pod Maskaradą. Słysząc jego kolejne słowa, jedynie rozłożył ręce w geście bezradności.

Mits najwidoczniej miał więcej ludzkich odruchów, niż jego towarzysz z klanu. White wzruszył ramionami, kiedy Mits odmówił poczęstunku. Usiadł przy komputerze.
- Rozsiądź się.
Wszędzie dookoła były rozłożone notatki Toreadora, Randy nie krył się z tym, że szuka czegoś okultystycznego.
- W takim razie, będzie trzeba potruć dupę Kwiatuszkowi bardziej...
To mówiąc wyjął swój telefon i napisał kolejnego smsa.
- To wszystko leżało luzem w domu tego "zmarłego" Toreadora, Gardnera.
Wskazał palcem na młodego
- Ktoś tym śmiertelnikom kazał wykraść coś z jego domu. Myślę, że chodzi o te notatki. Ich część została na miejscu, wziąlem tylko co ważniejsze rzeczy. W nich jest całe nie-życie tego gościa.
Wiadomo co to mogło znaczyć dla Maskarady.
- Jak chcesz, to możesz do nich zerknąć. Może coś przeoczyłem. Szukam wszystkich ksiąg związanych z opisywaniem czegoś w rodzaju porfirii. Przetrzepałem internet, zagadałem do naszych przyjaciół w różnych miastach. Nic.
Wysłał trzeciego sms do Kwiatuszka.

Skontaktował się z innymi Nosferatu z Seattle, czy będą w stanie mu pomóc z telefonem denata. Ostrzegł, że ma gościa "nienawykłego do piękna oblicz Nosferackiej braci".

Wampir zerknął wpierw w kierunku Van Dame, a potem przeniósł spojrzenie na zamieszanie w okolicy stołu. Młody się bał. Prawidłowo. Zerknął na Mitsa.
- Pisklę się wykluło.
Nawet jeśli to w żaden sposób nie rozbawiło towarzysza, Nosferatu zaśmiał się sam ze swojego żartu. Potem zwrócił się do zwierzęcego ghula.
- Ty tak nie darłeś japy, jak mnie zobaczyłeś. Dlatego wolę zwierzęta. Nie mają takiego pierdolca na punkcie urody.
Podszedł do chłopaka i kucnął przy nim. Nie stawiał go z powrotem specjalnie. Chciał wyraźnie zaznaczyć kto tu spełnia funkcję dominacyjną.
- Jak się nazywasz? I po co tyle krzyku? Że niby brzydki jestem?
Pokazał na swoją twarz, z nutką sztucznego poirytowania.

Informacje od współklanowiczów bardzo go ucieszyły. Teraz musiał tylko czekać.
- No siema, Ryśku. Jak się czujesz?
Klepnął go swoją okropną łapą. Zgrywał teraz kogoś dobrego i miłego? Nie. Nawet się z tym nie krył, że pytanie to szyderstwo. Jednak o swojego ghula trzeba było zadbać. Nosferatu ustawił krzesło koło młodego.
- Usiądź sobie wygodnie. To bardzo fajne krzesło.
Wziął jeszcze jedno i ustawił je naprzeciwko młodego, oparciem do przodu. Usiadł okrakiem, a łokcie oparł o wspomniane już oparcie.
- Dałem Ci fajnego drinka, młody. Podobało Ci się, prawda? Moje metody może nie są wyrafinowane ale potraktuj to jako dar, formę oświecenia, wkrótce zaczniesz rozumieć co się dzieje. Cierpliwości. Kto wie, może jak spełnisz oczekiwania to staniesz się kimś potężnym i ważnym. Mój... Nasz... Wygląd odzwierciedla to, co większość ludzi ma wewnątrz siebie. Rozumiesz, nie? Ładni z zewnątrz, a wewnątrz zgnilizna, u nas jest na odwrót. Ale po kolei, po kolei... Dojdziemy do wszystkiego jak trochę się mi tutaj rozluźnisz, Ryśku. No i mamy kwestię, która jest ważniejsza.
White uruchomił swoją gadkę, słowa napływały same, a jego spojrzenie świdrowało oczy Ritcharda.
- Opowiedz mi jeszcze raz jak to było z tym domem? Kto zlecił? Gdzie udał się Twój kolega? Pytam, bo ten osobnik może być w niebezpieczeństwie, możesz go uratować. Chyba już dosyć kumpli straciłeś dzisiejszej nocy, prawda?
Wspomnienie wydarzeń z domu Toreadora było... Miłe.

Randy w milczeniu słuchał chłopaka, uważnie się jemu przyglądając. Jego oblicze teraz było bardzo statyczne, niemal nieruchome, wyglądał jak pani Patterson i Mits. Był martwy. Kiedy chłopak skończył Randy kiwnął głową.
- Ten chudy skurwiel jest już spacyfikowany, więc nie musisz się go bać. Można powiedzieć, że zajmiesz jego miejsce... Nie martw się, będziesz wyglądał tak jak do tej pory. Przez lata. Może wieki.
Powiedział rzeczowo, spokojnie. Trochę nakłamał, no ale trzeba było utrzymać ogólną ściemę, chłopak dopiero raz wypił krew.
- Mutanci? Hmm nie, nie jak żółwie ninja. Jak wiesz kim jest hrabia Drakula, to my tym samym jesteśmy. Część z nas tak właśnie wygląda jak wygląda. Tyle na razie Ci wystarczy, więcej dowiesz się, kiedy już zajmę się tym zamieszaniem, które powstało dookoła. Czemu nie było całej waszej paczki na miejscu?
Przyjrzał się swoim długim palcom. Powolnym, płynnym ruchem poruszył tymi, zakończonymi szpetnymi i brudnymi paznokciami, paluchami. Wyobraził sobie przez chwilę, że dusi nimi Yvonne. Niby by jej nie zabił, ale dawało mu to pewną - z braku innego słowa -"erotyczną" satysfakcję. Wrócił spojrzeniem do Ryśka.
- Jaki jest dokładny adres dostawy? Twój kumpel być może tam jest.