Ta noc była póki co średnio udana dla Diany. Wiele nocy było dla niej trudnych, biorąc pod uwagę jak niewiele powiedział jej Percival. Może chciał, by samodzielnie wszystkiego się nauczyła, może chciał zbadać, jak poradzi sobie z trudnościami, a być może po prostu się delektował jej stanem. Tajemnicza natura Percivala sprawiała, że nie sposób było dojrzeć jego rzeczywistych motywów. Ale dziewczyna z nocy na noc radziła sobie coraz lepiej. Stopniowo odkrywała czym jest i co potrafi. Zapewne było jedynie kwestią czasu, nim zrozumie swój pełen potencjał.
Diana zaspokoiła swój głód, a jej umysł nie był już skupiony tylko na zdobyciu krwi. Bestia na powrót zakopała się głębiej, zaspokojona, przynajmniej na razie. Nieco bardziej zrelaksowana mogła teraz zająć się innymi sprawami, aczkolwiek postanowiła kontynuować polowanie w innej części miasta. W miejscu wiecznego spoczynku nie miała dużych szans na znalezienie pożywienia, a mężczyzny, którego znalazła, nie chciała wypijać do cna.
Spędziła jakiś czas błąkając się po osiedlu w okolicy jednej z industrialnych części Chicago, która o tej porze była w większości pozbawiona życia. Większość robotników nie pracowała w tych godzinach. Może pojedynczy ludzie doglądali sprzętu, dbali by wszystko było sprawne na następny dzień, ale nie miało to miejsca zawsze ani wszędzie. Fabryki teraz nie pracowały, a magazyny były w większości pozamykane. Raz na jakiś czas można było jednak dojrzeć jakąś ciężarówkę, która przewoziła cholera wie co.
Spokrewniona bez pośpiechu podążała uliczkami pomiędzy domostwami szukając kolejnej ofiary. Skupiała się na bocznych ścieżkach. W trakcie swych poszukiwań, w jednej z tych bocznych, ciemnych alejek dojrzała dwójkę mężczyzn, która wyglądała, jakby coś knuła. Nie wyglądali na przyjaznych, a ostre rysy ich twarzy powodowały, że chciało się po prostu odwrócić wzrok i iść dalej.
Wiele z tutejszych domostw było już wygaszonych. W nielicznych oknach paliło się światło. Gdzie nie gdzie usłyszeć można było i psy, które szczekały w oddali. Co jakiś czas wzdłuż głównych ulic przejeżdżało auto.
Po drodze mijała oczywiście ludzi. To jakąś parę, to jakichś mężczyzn, biedniejszych i bogatszych, mniej lub bardziej groźnie wyglądających, jednak bez wyraźnej możliwości zaczepienia ich w celu pożywienia. Nawet jeżeli dałoby się ich zagadać, nie było gdzie się z nimi zaszyć kompletnie z dala od innych przechodniów, którzy mogli się pojawić lada moment.
W pobliżu jednego ze skrzyżowań, tuż obok otwartego wjazdu stał mężczyzna odziany w sweter i szarą kamizelkę, z brązowym kaszkietem okrywającym jego głowę. Był to dwudziesto-kilku letni osobnik, który palił właśnie papierosa i wyglądał jakby na coś lub kogoś czekał. Rozglądał się to w kierunku jednej to drugiej ulicy. Był w tej chwili sam, jednak trudno było powiedzieć jak długo utrzyma się ten stan. Wampirzyca nie miała wielu opcji, ale wciąż mogła szukać dalej. Największym jednak problemem było to, że nie wiedziała jeszcze jak się za to zabrać. Jakkolwiek pusto było na ulicach, nie był to wyludniony cmentarz. Trudniej również było określić niejednoznaczne intencje obcych ludzi w tej okolicy. Jeśli to miał być jej cel, musiała szybko myśleć i jeszcze szybciej działać.